Van een levensechte watermeloentaart tot gebakjes die zo uit een
Franse patisserie lijken te komen. Tijdens Heel Holland Bakt
toverde finalist Gwenn Danis de mooiste baksels uit de oven.
Hoe heeft hij de populaire wedstrijd ervaren en welke bakplannen
zijn er voor de toekomst? We vroegen hem het keukenschort van het lijf.
Waar komt jouw passie voor bakken vandaan?
Ik ben pas anderhalf jaar bezig met bakken waarvan enkel de laatste maanden vrij intensief. Maar ik sta wel al van jongs af aan graag in de keuken. Op mijn zevende kookte ik al één keer in de week voor mijn zus en moeder. En ik bakte graag de speciale ‘tarte aux myrtilles’ (bosbessentaart red.) naar recept van mijn grootmoeder.
Je hebt een voorliefde voor Franse patisserie. Dat heeft alles te maken met jouw roots?
Ik ben half Frans/half Nederlands. Frankrijk is mijn geboorteland en daar heb ik tot mijn vierde gewoond. Pas na mijn studie ben ik teruggekeerd. Toen ik in Parijs woonde, kwam ik dagelijks langs prachtige boulangeries en patisserieën met vitrines vol heerlijke gebakjes en taarten. Deze zijn echt onderdeel van de cultuur. Dat vind ik geweldig.
Er is al jaren een ontwikkeling gaande in Frankrijk en met name in Parijs. Grote patissiers blazen oude klassiekers en soms stoffige recepten een nieuw leven in. Dat is precies waar ik dol op ben en veel bewondering voor heb. Dicht bij de klassiekers blijven, maar deze op een andere manier neerzetten om toch iets moderns te creëren en te verrassen.
Hoe kwam je op het idee om jezelf aan te melden voor Heel Holland Bakt?
Ik keek wel naar de Franse variant vroeger, maar Heel Holland Bakt heb ik eigenlijk zelden gekeken. Toch zei een stemmetje dat ik mijzelf op moest geven. Ik dacht dat ik toch nooit door de selectie zou komen. Het is een zeer populair programma. Het aanmeldformulier stond maanden open op de computer. Met een hoogzwangere vrouw en kort daarna een eerste kind had ik soms andere dingen aan mijn hoofd. Op de uiterste datum heb ik het formulier nog even snel ingevuld en opgestuurd. Ineens stond ik in die tent met negen nieuwe vrienden.
Hoe heb je het ervaren om te bakken onder tijdsdruk met camera’s op je neus?
Het was echt een geweldige ervaring. Ik ben zo blij dat ik heb meegedaan, maar ik zou het nooit opnieuw doen! Het was mooi om zo intensief bezig te zijn met mijn passie en dat mee te maken met een clubje geweldige mensen met diezelfde passie en kennis.
De camera’s vergeet je eigenlijk zodra je de oven aanzet. Je gaat vaak in opperste concentratie aan de slag. Er hangt zoveel van af. De tijdsdruk was moordend. Ik ben normaal heel erg van het nette afwerken en strakke presenteren. Maar door de klok en mijn missie om het vooral zo lekker mogelijk te maken, kwam ik zeker regelmatig in de problemen. Vooral bij de technische opdrachten.
Wat vind je zelf de grootste blooper die je hebt gemaakt in het programma?
Mijn Franse taart in de halve finale. Ik heb deze thuis niet eens geoefend en alles vanaf mijn recept gemaakt in de tent. Mijn dochter was rond die tijd amper vier maanden oud. De uren die ik eigenlijk nodig had om te oefenen, heb ik bewust doorgebracht met mijn vrouw en dochter. Het programma was geweldig en ik wilde winnen, maar ik had ook mijn rustmomenten nodig naast mijn drukke baan.
Op welk baksel ben je het meest trots?
Mijn bruidstaart in de finale. Hij was volgens Janny en Robert duidelijk de beste van de drie en ik ben echt trots op zowel de presentatie als de smaak. Ik had nooit gedacht dat ik zoiets in drie uur tijd neer kon zetten.
Hoeveel tijd ging er thuis zitten in het bedenken van nieuwe recepten?
Naast mijn fulltime baan was ik dag en nacht bezig met alle recepten voor HHB. Het was ontzettend veel werk om alles te bedenken en te testen. Je werkt meerdere weken vooruit, dus je hebt steeds zes tot tien recepten in je hoofd. Een enorme druk en stress naast een gewone baan en lange weekenden met de opnames.
Ben je jaloers op bepaalde skills van een andere deelnemer? En zo ja, welke?
Ik ben niet jaloers op andere deelnemers, maar wel onder de indruk van hen allemaal. Iedereen heeft zijn eigen specialisaties en smaken. Het was altijd geweldig om te zien dat er totaal verschillende baksels uit een opdracht voortkwamen.
Wanneer had je het gevoel dat je het weleens ver zou kunnen gaan schoppen?
Bij mijn allereerste taart in de eerste aflevering had ik er gelijk vertrouwen in dat het weleens goed kon gaan. Mijn truffeltaart kreeg toen veel lof van de jury en ik heb toen duidelijk laten zien dat ik een waardige tegenstander was.
Hoe heb je de finale ervaren?
De finale was enorm spannend en hectisch. Ik had uiteraard allang het gevoel dat Hans ging winnen. Ik voelde mij zelfs de underdog naast Marjolein en Hans, maar ik kon niet opgeven. De druk was enorm, maar we hebben ook genoten met z’n drieën. De uitslag was te verwachten en Hans heeft het zeker verdiend. Het ging mij ook niet om de winst. Ik wilde zo ver mogelijk komen en deze ervaring benutten om van bakken iets meer te maken dan slechts een hobby.
Zou je dingen anders doen als je een tweede kans kreeg?
Ik heb vaak gemerkt dat smaak niet altijd even belangrijk bleek en uiterlijk soms zwaarder woog. Ik had dus soms minder aandacht moeten besteden aan smaak en juist meer aan de afwerking van mijn baksels.
Kunnen we een eigen bakboek van jou verwachten of heb je andere plannen?
Ik ben op dit moment druk met allerlei projecten voor komend jaar. Mijn eigen blog is wel een van de prioriteiten voorlopig, maar een eigen bakboek zou zomaar kunnen volgend jaar.
Wat zou je als tip meegeven aan mensen die zelf willen meedoen met HHB?
Less is more! Het beste is om een goed recept te bedenken en hier trouw aan te blijven. Er moeten natuurlijk verschillende elementen, technieken en structuren in zitten. Maar ga niet te ver en houdt het juist duidelijk en herkenbaar. Je moet ook genoeg bakkilometers gemaakt hebben en over voldoende kennis beschikken. In de tent kan iets ineens heel anders lopen dan verwacht. Dan moet je wel kunnen improviseren.
