Het is uiteindelijk maar taart. Een uitspraak die tekenend
is voor de nuchtere Mercedes uit Rotterdam. Diezelfde
nuchterheid heeft haar de winst bij Heel Holland Bakt opgeleverd.
We kletsen over faalangst, liefde voor medebakkers en natuurlijk
die smakelijke chocoladebokaal.
Gewonnen bij Heel Holland Bakt! Ben je al een beetje geland?
“Het was een bizarre week voor mij met veel media-aandacht. Ik wist het natuurlijk zelf al een tijdje. Aan de ene kant is het een heel goed bekeken programma waar ik de winnaar van ben. Het is dan even groot nieuws, maar het is zo weer vervlogen omdat er veel dingen in de wereld zijn die er wél echt toe doen. Uiteindelijk is het ook maar Heel Holland Bakt. Inmiddels ben ik gewoon weer naar kantoor geweest.”
Je werkt bij het KNGF als marketeer. Zou je fulltime met bakken bezig willen zijn?
“Ik wil mij heel graag helemaal op het bakken storten omdat het mij heel gelukkig maakt. Maar ik blijf het altijd combineren met mijn werk voor het KNGF. Ik werk bij deze organisatie omdat ik het belangrijk vind dat er blindengeleidehonden en hulphonden zijn. Ik heb het van dichtbij ervaren, want mijn moeder heeft een visuele beperking. Dat is bij ons thuis best wel ingrijpend geweest. Zij moest afstand nemen van een heel stuk onafhankelijkheid. Met de komst van de hulphond kreeg ik een stuk van mijn moeder terug. Ik vind het heel belangrijk om met mijn werk iets terug te geven aan de maatschappij.”
In wat voor vorm zou je met bakken bezig willen zijn?
“Ik heb daar stiekem al heel concrete ideeën over. Hopelijk kan ik dit nog voor de zomer naar buiten brengen. Het is een concept dat nog niet echt bestaat. Iedereen vraagt of ik bijvoorbeeld een boek ga uitbrengen, maar ik wil een compleet nieuwe richting op. Ik wil gaan bakken anno 2023. Ik geloof in de kracht van iets creëren en lekker bezig zijn. Dan heb je aan het eind van de dag echt een heel goed gevoel. Mensen verschuilen zich nu te veel achter een beeldscherm. Het is voor mij een leuke uitdaging om mensen weer aan het bakken te krijgen.”
Wat brengt bakken jou?
“Ik heb zelf heel veel gehad aan bakken in een periode dat het wat minder ging. Juist daarom ben ik zo trots op mijn overwinning. Ik had echt het gevoel dat ik stilstond op dat moment in mijn leven. Toen ik mij minder voelde heb ik ontzettend veel bakvideo’s bekeken. Dat is ook de reden geweest dat ik mij staande kon houden in de tent. Heel veel dingen had ik nog nooit gemaakt voordat ik die tent in ging. Maar ik wist wel wat het was. Die basis is dus eigenlijk in mijn mindere periode gelegd. Daarom straal ik nu echt. Ik heb niet stilgestaan en het komt wel goed met mij. Het allergrootste wat ik tot nu toe in mijn leven heb bereikt is dankzij die periode.”
Waren de audities voor HHB lastig?
“Er was iets misgegaan in de communicatie, dus het adres voor de auditie klopte niet. Ik had een heel mooie chocoladedecoratie gemaakt. Perfect getempereerd met een mooie glans. Toen stond ik bij een verkeerd huisnummer en moest ik over een industrieterrein lopen. Een harde windvlaag tussen twee gebouwen blies mijn chocoladedecoratie van de taart af en die viel in duizend stukjes. Tijdens de auditie zei ik maar dat een deel van de taart buiten lag. Misschien dacht de jury daarom wel dat ik de stress in de tent aan zou kunnen. Het is natuurlijk super stressvol om daar te staan.”
In de tent ging er ook weleens wat mis?
“Tijdens de finale vielen de schroeven uit mijn keukenmachine. En er had eerst bloem in mijn pot gezeten en daarna suiker waardoor mijn nougatine ging grijnen. Het zijn allemaal dingen die je niet zelf in de hand hebt. De loempia’s waren natuurlijk mislukt, maar ik frituur dus echt nooit. Ik heb niet eens een frituurpan thuis. Ik vond het wel een heel leuke opdracht.”
Amel mocht haar loempia’s afbakken bij Ben. Iedereen helpt elkaar constant. Is er geen enkele rivaliteit?
“Je zit echt in een soort snelkookpan met elkaar. Er wordt zoveel van je gevraagd dat je echt wel met elkaar meedenkt. Je houdt van elkaar omdat het programma zo verbindt. Je zit met elkaar in een competitie, maar tegelijkertijd zie je die kandidaten als heel goede vrienden. Ik vind het fantastisch om een kunstwerk neer te zetten dat alles en iedereen omverblaast. Maar ik wil ook gewoon dat anderen het beste uit zichzelf halen.”
Het lijkt mij best een heftige ervaring om mee te doen met HHB?
“Ja en vooral ook doordeweeks. Je moet al je recepten zelf schrijven en ik heb natuurlijk niet superveel bakervaring. Voor dit avontuur had ik dat dus nooit bewust gedaan. Soms was mijn creatie thuis ingestort, terwijl ik een deadline had voor het inleveren van het recept. En tegelijkertijd gaat je normale leven ook door. Ik ben bijvoorbeeld verhuisd van Amsterdam naar Rotterdam in die tijd. Het vraagt zoveel meer van je dan alleen dat ene uurtje wat je op televisie ziet.”
Zou je weer meedoen als er een seizoen met alle winnaars kwam?
“Had je het mij een paar weken geleden gevraagd, dan had ik geklaagd dat ik zo verschrikkelijk moe was. Het is echt wel een uitputtingsslag, maar ik heb tegelijkertijd zo ontzettend genoten. Bij de laatste opdracht moet je 7,5 uur bakken. Het was pittig, maar ook het allerleukste wat ik kon doen. Ik heb wel last gehad van mijn faalangst, maar zou het ondanks dat altijd nog een keer doen. Uiteindelijk zijn in het hele seizoen alleen de loempia’s misgegaan. Ik zou zeggen: superleuk! Count me in.”
Je hebt inderdaad heel goed gebakken. Toch lees je online dat mensen verbaasd zijn dat je hebt gewonnen. Hoe ga je daarmee om?
“Ik ben vooral megatrots op wat ik zelf gedaan heb en dat gevoel moet altijd overheersen. Als je mensen naar een bepaald plaatje laat kijken, ziet iedereen iets anders. En dat is ook de kracht van het programma. Mensen kijken vooral naar speldjes, dus ik begrijp de reacties wel. Ik heb een aantal keer net naast een speldje gegrepen. Als de winst wel mijn kant op was gevallen, dan lagen de kaarten heel anders voor het grote publiek. Uiteindelijk is het alleen de uitspraak van de jury die telt.”
Als prijs kreeg je een smakelijke chocoladebokaal. Leeft die nog?
“Mijn ouders hadden hem meegenomen na de finale en het was een crime om te vervoeren.Op het laatste moment is de deegroller van chocola ergens tegenaan gestoten. Mijn vader vond het zo ergdat hij het niet durfde te zeggen. Hij heeft hem heel schattig zelf vastgemaakt. In ieder geval wil ik het deegrollertje waar mijn vader aan heeft geknutseld echt mijn leven lang bewaren. Dat is mij heel dierbaar. Van mijn ouders, zus en vriend heb ik ook de glazen stolp gekregen die normaal alle winnaars krijgen. Dan kan ik daar voortaan trots mijn gebakjes op zetten. Ik ben heel blij met mijn prijs en het cadeau.”
www.instagram.com/mercedesroggen
Fotocredits: © Elvin Boer en Mercedes
